In een baanbrekende ontwikkeling hebben onderzoekers van de Universiteit van Southampton een innovatief 5D-geheugenkristal onthuld dat in staat is om tot 360 terabytes (TB) aan gegevens op te slaan gedurende bijna 14 miljard jaar. Dit stukje technologie, het ‘Superman-geheugenkristal’ genoemd, biedt ongekende mogelijkheden voor gegevensbehoud op de lange termijn, vooral in vergelijking met traditionele opslagformaten die na verloop van tijd achteruitgaan.
Het 5D-geheugenkristal maakt gebruik van een unieke methode om gegevens te coderen door gebruik te maken van twee optische dimensies en drie ruimtelijke coördinaten, waardoor het informatie kan inschrijven in nanogestructureerde holtes in gesmolten kwarts. Deze geavanceerde techniek draagt niet alleen bij aan de indrukwekkende opslagcapaciteit, maar zorgt ook voor duurzaamheid tegen extreme omstandigheden, waaronder temperaturen tot 1000°C en aanzienlijke impactkrachten.
Een van de meest intrigerende toepassingen van deze technologie betreft het behoud van genetische informatie. Wetenschappers stellen dat het gebruik van 5D-geheugenkristallen om genetische gegevens te archiveren mogelijk de toekomstige heropleving van uitgestorven soorten mogelijk zou kunnen maken – een concept dat kruist met de voortdurende vooruitgang in de synthetische biologie. Hoewel dit momenteel niet haalbaar is, biedt de mogelijkheid om levensvormen te synthetiseren uit opgeslagen genomische informatie opwindende mogelijkheden voor toekomstig onderzoek.
Meer lezen:ACEFAST Crystal (2) T8 oordopjes review
De kristallen worden zorgvuldig opgeslagen in het Memory of Mankind-archief, gelegen in een zoutgrot in Hallstatt, Oostenrijk, ontworpen om de menselijke geschiedenis en kennis voor toekomstige generaties te beschermen. Deze kristallen zijn geannoteerd met universele elementen en DNA-basen en bevatten duidelijke instructies voor het interpreteren van de gegevens die erin zijn vastgelegd, waardoor ze inzicht geven in de genetische blauwdruk van de mensheid.
De specialistische vaardigheden en geavanceerde apparatuur die nodig zijn voor het inschrijven en lezen van deze geheugenkristallen zorgen er echter voor dat directe toepassingen in de nabije toekomst beperkt kunnen blijven. Niettemin, zoals professor Peter Kazansky, de hoofdonderzoeker, opmerkt, zou het potentieel voor het construeren van een eeuwige opslagplaats van genomische informatie een revolutie teweeg kunnen brengen in onze benadering van het begrijpen en misschien zelfs ooit weer tot leven wekken van complexe organismen.